Strugacz Misza Czerepak struga głupa, idiotę, debila? Twierdzi że wystrugał LNA

06.06.2018 21:01:03

Grupa: Użytkownik

Lokalizacja: ko13oc Skorupy

Posty: 19 #2553088
Od: 2018-6-6

Strugacz Misza Czerepak struga głupa, idiotę, debila?
Twierdzi że wystrugał LNA - Low-noise amplifier - Wzmacniacz antenowy

Misza Czerepak strugacz - wystrugał I? I nie pracuji!

wystrugać

wytworzyć przedmiot z drewna metodą ścinania nożem cienkich wiórów

Struganie, gwarowo heblowanie - metoda obróbki skrawaniem polegająca na wiórowym usuwaniu materiału przez jednoostrzowe narzędzie wykonujące ruch prostoliniowy przerywany
Ze względu na ruch narzędzia i przedmiotu obrabianego wyróżnia się trzy rodzaje strugania:

struganie wzdłużne - narzędzie i przedmiot obrabiany poruszają się w tym samym kierunku, wykonywane na strugarkach wzdłużnych,
struganie poprzeczne - narzędzie wykonuje ruch roboczy prostopadle do skokowo poruszającego się przedmiotu obrabianego, wykonywane na strugarkach poprzecznych,
struganie pionowe (dłutowanie) - detal porusza się jak w struganiu poprzecznym, a narzędzie wykonuje ruch roboczy w kierunku pionowym, wykonywane na dłutownicach.
Struganie i dłutowanie stosuje się do wykonywania otworów, krzywek, uzębienia kół zębatych oraz do obróbki zgrubnej powierzchni płaskich i kształtowych.

W stolarstwie i ciesielstwie stosuje się również struganie narzędziem ręcznym zwanym strugiem.

Strugarka – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn.
Strugarka do metalu – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn. Występują w nich następujące ruchy skrawania: ruch główny prostoliniowy oraz ruch posuwowy prostoliniowy, okresowy.

Rozróżnia się:

strugarki ogólnego przeznaczenia,
strugarki specjalizowane:
do kół zębatych, do obróbki krawędzi blach, do łóż obrabiarek, kopiarki itp...
strugarki specjalne (branżowe).
Strugarki ogólnego przeznaczenia dzieli się na:

strugarki wzdłużne – ruchomy stół z obrabianym przedmiotem, nieruchome narzędzie
strugarki poprzeczne - ruchome narzędzie skrawające, nieruchomy przedmiot
strugarki pionowe, zwane dłutownicami.

Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na zdejmowaniu (ścinaniu) małych części obrabianego materiału zwanych wiórami.
Obróbkę skrawaniem dzieli się na dwie grupy:

obróbkę wiórową
obróbkę ścierną
Do pierwszej grupy zalicza się metody, w których zdefiniowana jest geometria ostrza i ich liczba. Drugą grupę stanowią metody, w których takie informacje nie są określone

Frezowanie – rodzaj obróbki skrawaniem, w której ruch obrotowy zawsze wykonuje narzędzie, a ruch posuwowy (w zależności od konstrukcji obrabiarki, na której jest prowadzona obróbka) wykonywany jest również przez narzędzie lub przez przedmiot obrabiany.

Obrabiarka, na której wykonuje się frezowanie nazywa się frezarką.
Do frezowania obwodowego zaliczamy:

Frezowanie przeciwbieżne

Frezowanie współbieżne
Frezowanie walcowe, przy którym krawędzie skrawające freza rozmieszczone są na powierzchni walcowej
Frezowanie kształtowe, przy którym krawędzie skrawające rozmieszczone są na powierzchni bryły obrotowej o zarysie złożonym.
Frezowanie obwodowe dzielimy na:

przeciwbieżne - krawędź tnąca narzędzia porusza się przeciwnie do posuwu materiału. Przy tym rodzaju frezowania krawędź porusza się wzdłuż obrabianej powierzchni, będąc stopniowo coraz silniej do niej dociskaną. Na początku siła dociskająca jest tak mała, że krawędź narzędzia ślizga się po materiale, utwardzając go oraz tępiąc się. Ten rodzaj frezowania daje gorszą jakość powierzchni z wyraźnymi śladami miejsc, w których frez przestaje się ślizgać i zaczyna ciąć. Pomimo tych wad jest to częściej stosowany rodzaj frezowania, gdyż siły działające na frez są mniejsze i mają charakter bardziej ciągłego nacisku niż wibracji.
współbieżne - krawędź tnąca narzędzia porusza się zgodnie z posuwem materiału. W tym rodzaju frezowania narzędzie zaczyna ciąć w dobrze określonym punkcie, odcinając gruby wiór, którego grubość spada do zera. Wióry są wyrzucane za narzędziem, co ułatwia ich usunięcie. Krawędź nie trze powierzchni materiału co zwiększa żywotność narzędzia oraz nie powoduje utwardzania materiału. Wadą tego rodzaju frezowania są duże siły działające na frez oraz silne wibracje. Ten rodzaj frezowania wymaga sztywnych maszyn z kasowaniem luzu oraz sztywnych i mocnych narzędzi. Jest niezalecany w przypadku maszyn starszego typu oraz zużytych.

Szlifowanie
Szlifowanie – obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskuje się duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie można wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach. Maszyny do tego typu obróbki nazywane są szlifierkami, a narzędzia skrawające to ściernice. Materiałem, z którego wykonane są ściernice, najczęściej jest korund, diament, węglik krzemu lub węglik boru.
Szlifowanie można podzielić ze względu na:

Kształt powierzchni obrabianej
obrotowe – zewnętrzne lub wewnętrzne powierzchnie walcowe, stożkowe i obrotowych krzywoliniowych
nieobrotowe – powierzchnie płaskie lub krzywoliniowe
Mocowanie przedmiotu w obrabiarce
kłowe
bezkłowe
Położenie ściernicy względem przedmiotu
obwodowe – oś ściernicy jest równoległa do osi powierzchni obrotowej lub obrabianej powierzchni płaskiej
czołowe – oś ściernicy jest prostopadła lub wichrowata do osi powierzchni obrotowej lub do powierzchni płaskiej.

Podręczniki
Literatura
Obróbka skrawaniem – Wiesław Olszak – WNT Warszawa – książka jest pomyślana jako podręcznik akademicki do przedmiotu obróbka skrawaniem. Zawiera podstawowe wiadomości o zjawiskach fizycznych towarzyszących skrawaniu. Omawia wpływ cech narzędzia, przedmiotu obrabianego i obrabiarki, a także technologicznych parametrów skrawania na kształtowanie dokładności, wydajności i kosztów obróbki.

Obróbka skrawaniem. Podstawy teoretyczne – Henryk Słupik – Wydawnictwo Politechniki Śląskiej – w książce zawarto podstawowe wiadomości z teorii skrawania, ze zjawisk występujących na powierzchni natarcia i przyłożenia, z ciepła powstającego w procesie skrawania i jego skutków w postaci rozkładu strumieni cieplnych i temperatur, a także wiadomości z obszaru skrawalności materiałów i podstaw doboru parametrów skrawania.

Obróbka skrawaniem – Krzysztof Jemielniak – Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej – skrypt, w którym omówiono podstawowe zagadnienia związane z obróbką skrawaniem, takie jak: geometria ostrza, proces tworzenia się wióra, siły skrawania, zjawiska cieplne w strefie skrawania i skrawalność metali.

Skrawanie i narzędzia – Wacław Brodowicz – WSiP Warszawa – podręcznik do szkół zawodowych i technikum zawierający obszerne wiadomości z dziedziny narzędzi do obróbki metodą toczenia, strugania, dłutowania, frezowania.

Obróbka skrawaniem i narzędzia – Dul-Korzyńska Barbara – Oficyna Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej – podręcznik akademicki.

Strategia doboru warunków obróbki współczesnymi narzędziami – Przybylski Lucjan – Politechnika Krakowska – podręcznik dla studentów wyższych szkół technicznych toczenie, wiercenie, frezowanie.

Podstawy skrawania materiałów metalowych – Grzesik Wit – WNT Warszawa – wiadomości z zakresu podstaw skrawania w bardzo nowoczesnym ujęciu z uwzględnieniem modelowania i numerycznej symulacji zjawisk zachodzących podczas procesu skrawania. Zawiera zagadnienia: mechaniki i tribologii skrawania, ciepła w procesie skrawania, zużycia i trwałości ostrza, skrawalności materiałów konstrukcyjnych oraz prognozowania parametrów stanu warstwy wierzchniej.

Narzędzia skrawające – Cichosz Piotr – WNT Warszawa – książka poświęcona jednym z ważniejszych elementów procesu skrawania czyli narzędziom.

Nowoczesne materiały narzędziowe – Wysiecki Mieczysław – WNT Warszawa – książka stanowi kompendium wiedzy na temat nowoczesnych materiałów stosowanych na ostrza narzędzi skrawających.

Wykonywanie części maszyn w procesach obróbki skrawaniem – wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy – poradnik dla ucznia, który stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 311[20].Z1.02 Wykonywanie części maszyn w procesach obróbki skrawaniem zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu technik mechanik.

Michal_Czarkowski_sq4ctp

06.06.2018 22:44:14

Grupa: Użytkownik

Lokalizacja: ko13oc

Posty: 3413 #2553158
Od: 2017-11-21

StrugaczMiszaCzerepak pisze:

Strugacz Misza Czerepak struga głupa, idiotę, debila?
Twierdzi że wystrugał LNA - Low-noise amplifier - Wzmacniacz antenowy

Misza Czerepak strugacz - wystrugał I? I nie pracuji!

wystrugać

wytworzyć przedmiot z drewna metodą ścinania nożem cienkich wiórów

Struganie, gwarowo heblowanie - metoda obróbki skrawaniem polegająca na wiórowym usuwaniu materiału przez jednoostrzowe narzędzie wykonujące ruch prostoliniowy przerywany
Ze względu na ruch narzędzia i przedmiotu obrabianego wyróżnia się trzy rodzaje strugania:

struganie wzdłużne - narzędzie i przedmiot obrabiany poruszają się w tym samym kierunku, wykonywane na strugarkach wzdłużnych,
struganie poprzeczne - narzędzie wykonuje ruch roboczy prostopadle do skokowo poruszającego się przedmiotu obrabianego, wykonywane na strugarkach poprzecznych,
struganie pionowe (dłutowanie) - detal porusza się jak w struganiu poprzecznym, a narzędzie wykonuje ruch roboczy w kierunku pionowym, wykonywane na dłutownicach.
Struganie i dłutowanie stosuje się do wykonywania otworów, krzywek, uzębienia kół zębatych oraz do obróbki zgrubnej powierzchni płaskich i kształtowych.

W stolarstwie i ciesielstwie stosuje się również struganie narzędziem ręcznym zwanym strugiem.

Strugarka – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn.
Strugarka do metalu – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn. Występują w nich następujące ruchy skrawania: ruch główny prostoliniowy oraz ruch posuwowy prostoliniowy, okresowy.

Rozróżnia się:

strugarki ogólnego przeznaczenia,
strugarki specjalizowane:
do kół zębatych, do obróbki krawędzi blach, do łóż obrabiarek, kopiarki itp...
strugarki specjalne (branżowe).
Strugarki ogólnego przeznaczenia dzieli się na:

strugarki wzdłużne – ruchomy stół z obrabianym przedmiotem, nieruchome narzędzie
strugarki poprzeczne - ruchome narzędzie skrawające, nieruchomy przedmiot
strugarki pionowe, zwane dłutownicami.

Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na zdejmowaniu (ścinaniu) małych części obrabianego materiału zwanych wiórami.
Obróbkę skrawaniem dzieli się na dwie grupy:

obróbkę wiórową
obróbkę ścierną
Do pierwszej grupy zalicza się metody, w których zdefiniowana jest geometria ostrza i ich liczba. Drugą grupę stanowią metody, w których takie informacje nie są określone

Frezowanie – rodzaj obróbki skrawaniem, w której ruch obrotowy zawsze wykonuje narzędzie, a ruch posuwowy (w zależności od konstrukcji obrabiarki, na której jest prowadzona obróbka) wykonywany jest również przez narzędzie lub przez przedmiot obrabiany.

Obrabiarka, na której wykonuje się frezowanie nazywa się frezarką.
Do frezowania obwodowego zaliczamy:

Frezowanie przeciwbieżne

Frezowanie współbieżne
Frezowanie walcowe, przy którym krawędzie skrawające freza rozmieszczone są na powierzchni walcowej
Frezowanie kształtowe, przy którym krawędzie skrawające rozmieszczone są na powierzchni bryły obrotowej o zarysie złożonym.
Frezowanie obwodowe dzielimy na:

przeciwbieżne - krawędź tnąca narzędzia porusza się przeciwnie do posuwu materiału. Przy tym rodzaju frezowania krawędź porusza się wzdłuż obrabianej powierzchni, będąc stopniowo coraz silniej do niej dociskaną. Na początku siła dociskająca jest tak mała, że krawędź narzędzia ślizga się po materiale, utwardzając go oraz tępiąc się. Ten rodzaj frezowania daje gorszą jakość powierzchni z wyraźnymi śladami miejsc, w których frez przestaje się ślizgać i zaczyna ciąć. Pomimo tych wad jest to częściej stosowany rodzaj frezowania, gdyż siły działające na frez są mniejsze i mają charakter bardziej ciągłego nacisku niż wibracji.
współbieżne - krawędź tnąca narzędzia porusza się zgodnie z posuwem materiału. W tym rodzaju frezowania narzędzie zaczyna ciąć w dobrze określonym punkcie, odcinając gruby wiór, którego grubość spada do zera. Wióry są wyrzucane za narzędziem, co ułatwia ich usunięcie. Krawędź nie trze powierzchni materiału co zwiększa żywotność narzędzia oraz nie powoduje utwardzania materiału. Wadą tego rodzaju frezowania są duże siły działające na frez oraz silne wibracje. Ten rodzaj frezowania wymaga sztywnych maszyn z kasowaniem luzu oraz sztywnych i mocnych narzędzi. Jest niezalecany w przypadku maszyn starszego typu oraz zużytych.

Szlifowanie
Szlifowanie – obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskuje się duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie można wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach. Maszyny do tego typu obróbki nazywane są szlifierkami, a narzędzia skrawające to ściernice. Materiałem, z którego wykonane są ściernice, najczęściej jest korund, diament, węglik krzemu lub węglik boru.
Szlifowanie można podzielić ze względu na:

Kształt powierzchni obrabianej
obrotowe – zewnętrzne lub wewnętrzne powierzchnie walcowe, stożkowe i obrotowych krzywoliniowych
nieobrotowe – powierzchnie płaskie lub krzywoliniowe
Mocowanie przedmiotu w obrabiarce
kłowe
bezkłowe
Położenie ściernicy względem przedmiotu
obwodowe – oś ściernicy jest równoległa do osi powierzchni obrotowej lub obrabianej powierzchni płaskiej
czołowe – oś ściernicy jest prostopadła lub wichrowata do osi powierzchni obrotowej lub do powierzchni płaskiej.

Podręczniki
Literatura
Obróbka skrawaniem – Wiesław Olszak – WNT Warszawa – książka jest pomyślana jako podręcznik akademicki do przedmiotu obróbka skrawaniem. Zawiera podstawowe wiadomości o zjawiskach fizycznych towarzyszących skrawaniu. Omawia wpływ cech narzędzia, przedmiotu obrabianego i obrabiarki, a także technologicznych parametrów skrawania na kształtowanie dokładności, wydajności i kosztów obróbki.

Obróbka skrawaniem. Podstawy teoretyczne – Henryk Słupik – Wydawnictwo Politechniki Śląskiej – w książce zawarto podstawowe wiadomości z teorii skrawania, ze zjawisk występujących na powierzchni natarcia i przyłożenia, z ciepła powstającego w procesie skrawania i jego skutków w postaci rozkładu strumieni cieplnych i temperatur, a także wiadomości z obszaru skrawalności materiałów i podstaw doboru parametrów skrawania.

Obróbka skrawaniem – Krzysztof Jemielniak – Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej – skrypt, w którym omówiono podstawowe zagadnienia związane z obróbką skrawaniem, takie jak: geometria ostrza, proces tworzenia się wióra, siły skrawania, zjawiska cieplne w strefie skrawania i skrawalność metali.

Skrawanie i narzędzia – Wacław Brodowicz – WSiP Warszawa – podręcznik do szkół zawodowych i technikum zawierający obszerne wiadomości z dziedziny narzędzi do obróbki metodą toczenia, strugania, dłutowania, frezowania.

Obróbka skrawaniem i narzędzia – Dul-Korzyńska Barbara – Oficyna Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej – podręcznik akademicki.

Strategia doboru warunków obróbki współczesnymi narzędziami – Przybylski Lucjan – Politechnika Krakowska – podręcznik dla studentów wyższych szkół technicznych toczenie, wiercenie, frezowanie.

Podstawy skrawania materiałów metalowych – Grzesik Wit – WNT Warszawa – wiadomości z zakresu podstaw skrawania w bardzo nowoczesnym ujęciu z uwzględnieniem modelowania i numerycznej symulacji zjawisk zachodzących podczas procesu skrawania. Zawiera zagadnienia: mechaniki i tribologii skrawania, ciepła w procesie skrawania, zużycia i trwałości ostrza, skrawalności materiałów konstrukcyjnych oraz prognozowania parametrów stanu warstwy wierzchniej.

Narzędzia skrawające – Cichosz Piotr – WNT Warszawa – książka poświęcona jednym z ważniejszych elementów procesu skrawania czyli narzędziom.

Nowoczesne materiały narzędziowe – Wysiecki Mieczysław – WNT Warszawa – książka stanowi kompendium wiedzy na temat nowoczesnych materiałów stosowanych na ostrza narzędzi skrawających.

Wykonywanie części maszyn w procesach obróbki skrawaniem – wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy – poradnik dla ucznia, który stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 311(20).Z1.02 Wykonywanie części maszyn w procesach obróbki skrawaniem zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu technik mechanik.

(W cytowanym powyżej tekście zamieniłem nawiasy kwadratowe na zwykłe ze względu na poprawne cytowanie.)

Hehehe Stachu.
Czy jesteś pewien, że „Low-noise amplifier” to „wzmacniacz antenowy”?

Poza tym, synu rusznikarza, nie masz absolutnie żadnych kwalifikacji, żeby na podstawie informacji na forach (Ty już dobrze wiesz o jakie informacje chodzi…), stwierdzić czy jednotranzystorowy wzmacniacz w.cz. „pracuji” czy też „nie pracuji”…

Daruj sobie insynuacje… Gąsior… Lepiej napisz ile lat zajmujesz się radiotechniką, pięćdziesiąt?

Jaki jest sens tego, że powracasz po raz kolejny (trzeci, czwarty?) do tego strugania LNA?
Może zajmij się czymś współczesnym np.:
http://kf-ukf.iq24.pl/default.asp?grupa=163238&temat=474541.

_________________

https://inwentarz.ipn.gov.pl/advancedSearch?q=stanis%C5%82aw+urbanowicz+g%C4%85sior
Mam dwa konta, drugie to „sq4ctp”. Podobne nicki – to nie ja.
StachuSP95094KA„Lampowiec”:http://kf-ukf.iq24.pl/default.asp?grupa=162755&temat=479995
NazwiskoUrbanowicza:http://kf-ukf.iq24.pl/podglad_posta.asp?id_komentarza=2589831
http://kf-ukf.iq24.pl/default.asp?grupa=165377&temat=481108
Kto chce zostać Staśkiem?
Stachu? Powypisuj sobie wszystkich Czarkowskich z inwentarza IPN...